Çarşamba günü Samsun' da şakır şakır yağmur yağdı.Biçok insan için tam tersi olsada benim için en güzel yürüyüş havası yağmurdur.Dün öğlen yağmurla beraber yürüdüm,düşündüm,hayal kurdum,plan yaptım,yaşlandım,gençleştim......Keyifli keyifli iş yerime dönerken 5-6 yaşlarında iki çocukla yürüyen bir kadın gördüm.Benim gazete aldığım marketin önünden geçerlerken konuşmalarına şahit oldum.
-Eğer orda azarsan hemen eve getirir bir güzel döverim seni.....
-Tamam anne....
O kadar itirazsız ,o kadar kolay kabul edilmiş bir tamam anne dediki küçük kız.İçim sızladı.Peşin peşin yapacağı yaramazlığı dayakla ödemeyi kabul etti.Zaten başkada bir şansı yoktu.Daha 6 yaşında bir hata yaparsa bunun bedelinin dayak olacağını biliyor ve kabul ediyor.
Neden....Neden....
Şiddetin hertürlüsüyle karşılaşan biz kadınlar niye yapıyoruz bunu çocuklarımıza...Niye onları daha 6 yaşında dayağa razı ediyoruz.Niye insan onurunun ,salt insan olmanın şiddet görmeye engel olduğunu hiçbir canlının şiddetle cezalandırılmaması gerektiğini öğretmiyoruz çocuklarımıza....
Çocukların çocuk olabildiği nice 23 Nisanlar dilerim.....
dayak yemeyecek bile olsa sonunda dayakla tehdit bu degilmi? aslinda tehditin her türlüsü feci. cocukluklarini cocgunlukla tehditle yola getiren komsumun kizlari kizimada ayni muameleyi yaptiklarini fark ettigimde kizim adina icim acimisti. bana bu oyuncagi ver yoksas bir daha senin arkadasin olmam,ben oynicam yoksa giderim... en sevdigi dostlari daha bu yasta onu tehditle arkadas kalmaya zorluyorlardi ne aci
YanıtlaSilSevgili Betül
YanıtlaSilİşte buda şiddetin başka türlüsü. Psikolojik şiddet.Ve yine insanın en yakınındakilerden geliyor.Ne üzücü...
ve o çocuk iletişimin o şekilde olduğunu sanarak büyüyor.
YanıtlaSiltüm çocuklarımızın bayramı kutlu olsun...
İşte o çocuklar bugünün depresif saldırgan toplumunu oluşturuyor.
YanıtlaSil